Ten artykuł bada wpływ fonogestyki i Cued Speech na umiejętności komunikacyjne społeczności niesłyszących.
Przygląda się korzeniom, zasadom i wdrożeniu tych systemów, analizując ich skuteczność w wzmacnianiu percepcji wizualnej mówionego języka.
Dyskusja podkreśla znaczenie tych metod dla rozwoju języka i komunikacji wśród osób niesłyszących, rzucając światło na ich powszechne stosowanie w różnych regionach i językach.
Badanie tła Fonogesty i Mowy Sygnowanej
Badanie tła Fonogesty i Cued Speech ujawnia ich pochodzenie i rozwój jako systemów mających na celu poprawę percepcji wizualnej mowy dla osób niesłyszących, z różnymi konfiguracjami dłoni reprezentującymi różne dźwięki sylabowe.
Fonogesty, zapoczątkowane przez profesora Tadeusza Gałkowskiego w latach 80., wykorzystuje symboliczne gesty rękami do reprezentowania dźwięków mowy. Obecnie jest stosowane przez około 200 osób w Polsce.
Cued Speech, opracowane w latach 60. przez dr. Roberta Orina Cornetta w Stanach Zjednoczonych, wykorzystuje gesty rękami jako uzupełnienie mówionego języka. Obecnie jest stosowane w kilku anglojęzycznych krajach i zostało przystosowane do około 60 języków na całym świecie.
Obie metody znacząco przyczyniły się do komunikacji językowej i rozwoju dla osób z głębokim upośledzeniem słuchu.
Rozwój i wdrażanie metody Fonogest w Polsce
W latach 80. XX wieku rozpoczęto metodę znana jako Fonogest, którą zainicjował prof. Tadeusz Gałkowski, a następnie rozwijali Kazimiera Krakowiak, wykładowca i badacz na KUL i UMCS, dokonując znaczących postępów w edukacji komunikacyjnej osób z głębokimi upośledzeniami słuchu w Polsce.
Na przestrzeni lat, metoda zdobyła znaczną akceptację wśród specjalistów i rodziców. Skuteczność Fonogestu, w połączeniu z edukacją słuchową i aparatami słuchowymi, zaowocowała jego powszechnym stosowaniem przez około 200 osób z głębokim upośledzeniem słuchu w Polsce.
Ponadto, metoda została zintegrowana w program nauczania szkół specjalnych i klas w kilku miastach polskich. Wzrost liczby surdopedagogów posługujących się fonogestami oznacza rosnące uznanie dla tej innowacyjnej metody.
Zrozumienie gestów rąk i podziału słów w metodzie Fonogest
Metoda Fonogest wykorzystuje osiem różnych układów gestów ręcznych do reprezentacji różnych spółgłoskowych dźwięków, pomagając wizualnie postrzegać mowę. Te gesty, wykonywane bez kontaktu z twarzą ani szyją, służą do wzbogacenia fonetycznej struktury mowy w sposób zrozumiały wizualnie.
Z biegiem czasu podział słów na składniki za pomocą tych gestów staje się intuicyjny. Reguły dotyczące podziału słów opierają się głównie na różnych kombinacjach spółgłoskowo-samogłoskowych. Wykonywanie tych gestów jest płynne, bez nadmiernego akcentowania poszczególnych sylab czy cząstek.
Ten podejście ułatwia bardziej płynne i naturalne wizualne przedstawianie mowy, poprawiając umiejętności komunikacyjne i kreatywność językową osób z głębokimi zaburzeniami słuchu.
Metoda Fonogest zapewnia zatem kompleksowe i skuteczne rozwiązanie dla wyzwania wizualnego postrzegania mowy.
Wpływ metody Fonogest na komunikację osób niesłyszących
Wykorzystanie metody Fonogest wykazało znaczący pozytywny wpływ na umiejętności komunikacyjne osób z głębokimi upośledzeniami słuchu. Ta metoda zwiększa kontakt wzrokowy, skupiając uwagę na wargach mówcy, i zwiększa skuteczność aparatów słuchowych w percepcji mowy. Wspiera rozwój umiejętności komunikacyjnych i kreatywności językowej, jednocześnie wspomagając opanowanie podsystemu fonologicznego oraz rozbudowę słownictwa.
Obserwuje się znaczące postępy w budowaniu zdań i świadomości morfologicznej, co przygotowuje osoby do czytania i pisania, włącznie z umiejętnościami dyktowania. Metoda ta również pomaga poprawić wymowę i wyeliminować deformacje mowy. Dodatkowo kultywuje rozumienie wieloznaczności, idiomów i metafor, oraz umożliwia rozpoznawanie akcentu wyrazowego, wzorców intonacyjnych i elementów poetyckich.
Pochodzenie i zasady Mowy Sygnowanej
Pochodząca z USA w latach 60. ubiegłego wieku metoda opracowana przez dr. Roberta Oriena Cornetta miała na celu zapewnienie wszechstronnego zrozumienia języka poprzez wykorzystanie gestów rąk, które uzupełniają wizualne wskazówki mówienia.
Jego innowacyjne podejście, znane jako Cued Speech (mówienie sygnalne), zostało opracowane w celu rozwiązania ograniczeń istniejących metod edukacji osób z zaburzeniami słuchu, opartych na słuchowym i języku migowym.
Korzystając z wiedzy z zakresu akustyki, fonetyki i fonologii, system Cornetta używał dyskretnych ruchów rąk i konfiguracji palców, aby wzmocnić wizualne postrzeganie dźwięków mówionych.
Zamiast zastępować mowę, jego metoda uzupełniała ciągłość wizualnych wskazówek mówienia, umożliwiając tym samym dostęp do pełnego zakresu jednostek językowych dla osób polegających na czytaniu z ruchu warg.